Recenzje książek dobrych, złych i brzydkich. Bez zdjęć z latte przy kominku i bez śmiesznych kotków. Sautée z solą i pieprzem.
Czeski dramat w zaświatach — to brzmi dobrze. W jakimś czyśćcu czyszczą się: Virginia Woolf, Sylvia Plath i Ivana Trump. Muszą przemielić, zjeść i przetrawić swoją spuściznę literacką i to też brzmi dobrze.
Mój drugi po Mieście i mieście kontakt z sajfajem Chiny Miéville’a był doświadczeniem radosnym, bo źródłem przyjemności był przede wszystkim język. A właściwie Język, bo chodzi o kod, jakim bohaterowie porozumiewają się z Obcymi.
Powieść wspomnieniowa z Łotwy o słuchaniu metalu i dorastaniu w najntisach w Europie Wschodniej. Nigdy nie byłem prawdziwym metalem i chyba jestem ciut młodszy (tylko ciut), ale i tak jestem w targecie.
Powieść z Czeskich Budziejowic, a ja bardzo lubię Czeskie Budziejowice. I smutna, i zabawna. I straszna, bo o śmierci, i przyjemna, bo o miłości. Strzałeczka wychyla się raz w jedną, raz w drugą stronę.
Pięknie wydany tom, z ładną okładką i przyjemną czcionką. Wydawnictwo Poznańskie potrafi zrobić to dobrze. A w środku przemówienia okolicznościowe i eseje ważnej pisarki.
Krótka powieść o miłości i książkach. W standardowym stylu nowej prozy realistycznej, bez stylistycznych ozdobników ani bogatego języka, za to dość wiarygodna i zapraszająca do kilku refleksji.
Nowy Andruchowycz, musi to być ważna książka w trzynastym miesiącu wojny w Ukrainie, pomyślałem, po czym niezwłocznie zacząłem wertować Radio Noc, odsuwając na bok parę innych książek.
Nadrabiam ostatnio karygodne zaniedbania w sajfaju, bo tak mi odbiło po czterdziestce i mam coraz większy problem z non fiction, gdy wszystko na świecie idzie źle. No to teraz klasik z kręgu cyberpunk, na którym się kompletnie nie znam, więc pewnie wyjdą mi same głupoty.
Nie spodziewałem się tego. Niby opowiadania, niby powieść, właściwie nie wiadomo co. O nieistniejącym miasteczku z Łotwy, czy raczej o sumie wszystkich dziur z Łotwy i nie tylko z niej. I śmiałem się do rozpuku, i wzruszałem.
Niedługa książeczka napisana częściowo w formie scenariusza filmowego, ale w elegancki, dygresyjny sposób, bardziej postmodernistyczny niż romantyczny. Dużo śmiechu, cheap thrills i ważny temat sprzedany jakby mimochodem.
