Recenzje książek dobrych, złych i brzydkich. Bez zdjęć z latte przy kominku i bez śmiesznych kotków. Sautée z solą i pieprzem.
Gaja Grzegorzewska ma dobrą passę. Niedawno ukazała się środkowa część kryminalnej trylogii zaingurowanej dwa lata temu rewelacyjnym Betonowym pałacem. I trzeba przyznać, że to elektryzująca wiadomość. Zaczytana część internetów kipi od entuzjastycznych recenzji, a przy okazji Wydawnictwo Literackie wznawia wszystkie
Ta historia jest taka prawdziwa jak mało co / bo komu by się chciało ją zmyślić, powtarzać do dziś – raczej retorycznie pytał Tomasz Budzyński na Drodze, najbardziej chrześcijańskiej ze wszystkich płyt Armii. Czy komukolwiek chciałoby się zmyślić historię o
Szwed to fajny gość. Jest przystojny, wspaniale zbudowany, kulturalny, da się go lubić. Ma piękną żonę (startowała kiedyś jako kandydatka na Miss Ameryki, ale nie weszła do pierwszej dziesiątki – pewnie dlatego, że była za niska), fabrykę rękawiczek po ojcu
Największą zaletą książek Jerzego Pilcha jest to, że ich autor naprawdę potrafi pisać. Największą wadą książek Jerzego Pilcha również jest to, że ich autor naprawdę potrafi pisać – nawet, gdy nie ma o czym. Niestety, z Pilchem jest jak z Llosą:
Medycyna i wojna to dwie różne formy używania prawej ręki. Zabijanie jest podniecające (bardziej niż kobiety), a uprawianie polityki metodą tyrana (trzeba wziąć miasto za gardło i potrząsnąć nim trochę – jak mówi Fortynbras w wierszu z podręcznika) jest jakąś
Trudno się nie cieszyć, gdy młody, przystojny i do tego nieźle zarabiający pisarz wydaje bardzo dobrą książkę. Przyznam też, że zdecydowanie lepiej wpływają na moje samopoczucie wieści, że dobry pisarz może np. zostać twarzą Mercedesa i mieć z tego frajdę,
