Recenzje książek dobrych, złych i brzydkich. Bez zdjęć z latte przy kominku i bez śmiesznych kotków. Sautée z solą i pieprzem.
Wesela i stypy są odpowiednim miejscem sprzyjającym rodzeniu się ustnej tradycji rodzinnych legend – pisze Bohumil Hrabal w Postscriptum do zbioru Pieśni dziadowskie i legendy. Czeski pisarz zawsze miał słabość do literatury jarmarcznej, sprzedawanej od odpustu do odpustu, a czytanej
Biblioteczka bez Hrabala to jak piwo bez piany. Możesz stawiać głównie na klasykę, możesz z niecierpliwością wyczekiwać na nowości wydawnicze, a i tak prędzej czy później wracasz do Hrabala. A wszystko dzięki temu, że cała proza autora Postrzyżyn jest wielką
Ich melde gehorsam, Herr Oberst, ich bin besoffen – meldunek pijanego w sztok kapelana polowego to jedna z niezliczonych scen, które w powieści Jaroslava Haška ukazują absurd I wojny światowej. Schlani księża bełkoczący na mszach polowych o odpuszczeniu grzechów, skacowani
Mam stanowczą i trwałą wolę kochać Cię wiecznie – tak pisze w liście zaadresowanym do starego, stetryczałego Goethego Bettina, młoda, inteligentna i piękna dziewczyna. Co ją pociąga w zdziadziałym poecie? Bettina wie, że jej listy będą czytane jeszcze długo po
Milan Kundera ma w Polsce status kultowy. Kochamy go, bo udało mu się mówić o komunizmie i praskiej wiośnie w tak lekki, bezpretensjonalny sposób, na jaki nie było stać żadnego polskiego pisarza. W ogóle zazdrościmy Czechom dystansu do siebie, ale
