Recenzje książek dobrych, złych i brzydkich. Bez zdjęć z latte przy kominku i bez śmiesznych kotków. Sautée z solą i pieprzem.
Monumentalny reportaż Quinonesa Dreamland. Opiatowa epidemia w USA to świetny przykład dziennikarstwa zaangażowanego — takiego, które usiłuje zmienić świat, żeby był ciut lepszy. Chociaż gdy w grę wchodzą leki opiatowe i heroina, szanse są nikłe. Okładka książki sugeruje, że będziemy czytać
Monumentalny reportaż Lawrence’a Wrighta Droga do wyzwolenia. Scjentologia, Hollywood i pułapki wiary to nie tylko wyczerpujące studium najpopularniejszego spośród nowych ruchów religijnych Ameryki, ale też ważny głos w sprawie zniewolenia przez sekty. Przyznam szczerze, że trochę to trwało, zanim zabrałem się
Reportaż Laleczki skazańców. Życie z karą śmierci Lindy Polman jest krótki, zwięzły i bardzo treściwy — ukazuje nie tylko różne aspekty życia kobiet wiążących się z więźniami z cel śmierci, ale też problem ślepej Sprawiedliwości karzącej mieczem za zbrodnię. Książka
Please kill me to historia punk rocka opowiedziana przez legendy gatunku, m.in. Velvetów, Iggy’ego Popa, Patti Smith, Ramonesów. Jest bezczelna, chaotyczna, wulgarna — i dlatego czarująca, jak sam punk rock. Dobrze, że wreszcie można ją przeczytać po polsku. Oczywiście to
Legendarny śpiewak z Nashville opowiada w swojej autobiografii w bardzo amerykański, bardzo południowy sposób — ględzi jak stary farmer. Czasami wciąga słuchacza do swojego świata, ale częściej po prostu przynudza. Wysłuchacie dziada do końca? Mnie się udało. W ogóle warto
Z quasi-biografią Jamesa Browna Załatw publikę i spadaj McBride’a jest jak z quasi-autobiografią Lady Day. Niby miało być o jazzie, a jest o Stanach, Południu, rasizmie, biedzie i niesprawiedliwości społecznej. I to są moje ulubione książki o muzyce.
Na lekturę książki Detroit. Sekcja zwłok Ameryki LeDuffa miałem ochotę od dawna, ale jednak trochę ją odwlekałem — mimo, że książka stała na półce. Zaprojektowałem sobie mniej więcej, co znajduje się w środku i nie spieszyło mi się. Niby czego nowego
Southern trees bear a strange fruit, Blood on the leaves and blood at the root W końcu można przeczytać po polsku legendarną autobiografię Lady Day. A właściwie częściowo spreparowaną autobiografię, w końcu tak naprawdę jej autorem jest William Dufty, który wysłuchał cierpliwie
W jednym z filmów z Marylin Monroe bohater wypowiada kultowy bon mot: Stary, dobry Rachmaninow! Spróbujcie powiedzieć coś takiego o Dylanie, a od razu wychodzi stary pierdoła Dylan albo coś w tym stylu. Dajcie spokój, jak można usprawiedliwiać nieobecność na
Sonic Youth to moja ulubiona kapela grająca gitarowego rocka ze Stanów Zjednoczonych. Nigdy nie załapałem się tak do końca na Nirvanę. Pearl Jam, Yo La Tengo i R.E.M. mnie nudzą, nawet Pixies na dłuższą metę nie wytrzymują konfrontacji z płytami
