Recenzje książek dobrych, złych i brzydkich. Bez zdjęć z latte przy kominku i bez śmiesznych kotków. Sautée z solą i pieprzem.
Maja Kleczewska odświeża Hamleta, akcentując przede wszystkim płaszczyznę komunikacyjną — ograniczenia języka, niemożność wypowiedzenia tego, co najważniejsze, brak porozumienia.
Wznowiony właśnie przez Czarne tom z pięcioma (!) autobiografiami Thomasa Bernharda to rzecz wagi ciężkiej, tylko dla twardych zawodników. Lektura Bernharda jest właściwie tożsama z cierpieniem, ale nagrodą jest poczucie obcowania z literaturą totalną. Rzecz w tym, że Bernhard niczego
Ostatnia ukończona książka Henryka Sienkiewicza to rzecz porywająca jednych, odpychająca drugich. W pustyni i w puszczy to pod wieloma względami wspaniała powieść. Ale nie powinna być czytana bez dobrych przypisów i porządnego komentarza. Kiedy byłem mały, nie znosiłem tej książki.
LeDuff ma u mnie duży kredyt za niezłą książkę Detroit o mieście-bankrucie, więc kolejne łykam w ciemno. Shitshow! to właściwie sequel Detroit, tyle że z poszerzeniem perspektywy na inne zakątki Stanów. To jest książka z tezą. Brzmi ona tak: wybór
Duszny klimat amerykańskiego Południa przenika każde z opowiadań zebranych w tomiku Floryda Lauren Groff. Ten klimat potrafi urzec, nie można też odmówić małym formom Groff urody językowej — to dobre teksty w dobrym przekładzie. Dotąd amerykańskie Południe kojarzyło mi się
Świeżutka pozycja z katalogu Krytyki Politycznej nawiązuje w tytule do szmatławej literatury pornograficznej, co wraz z różem okładki przyjemnie prowokuje. Ale 50 twarzy Tindera to właściwie reportaż z kilkuletniej podróży po Tinderze. Dla jednych Tinder to ściek internetu, dla innych
Tej książki nie zobaczycie w newsletterach od Mateusza z lubimyczytać.pl ani na półkach z bestsellerami w Empiku. Zbiór wywiadów Macieja Geminga z polskimi muzykami to rzecz niszowa — autor poskładał ją i wydał samodzielnie, przy pomocy czytelników i przyjaciół…
Tomik z trzema tekstami teatralnymi Weroniki Murek przynosi powiew świeżości na polu najbardziej zaniedbanego rodzaju we współczesnej literaturze — dramatu. Z wieloma ładnymi ukłonami dla tradycji.
Zbeletryzowana (czyli taka z fabułą) opowieść o kilku Noblistach i ich wynalazkach. Adresowana do dzieci z klas 4–8 zreformowanej podstawówki i wzbogacona o kilka zadań i doświadczeń. Czy to się nadaje do czytania? Wykonałem podwójny test — na sobie i
Inżynier Mamoń mówi w Rejsie, że jemu się podobają melodie, które już raz słyszał. Poprzez reminiscencję. Powieść Czekaj, mrugaj z pewnością znajdzie amatorów wśród czytelników, którzy lubią zdania już raz czytane. Albo widziane w filmie. To właściwie nie jest żaden
