Recenzje książek dobrych, złych i brzydkich. Bez zdjęć z latte przy kominku i bez śmiesznych kotków. Sautée z solą i pieprzem.
Książki Mirandy July to jak dotąd najlżejsze gatunkowo pozycje w katalogu Pauzy — bez gwałtów, morderstw ani maltretowania nieletnich. No, czasami pojawia się dziwny seks, a wszystko tonie w oparach absurdu, całość jednak raczej lekkostrawna. Miranda July wywołała w zeszłym
Čapek jest jednym z prekursorów SF, a jego antyutopia Fabryka Absolutu z 1922 roku to przewrotne ostrzeżenie przed nadmiarem religijnych uniesień w polityce międzynarodowej. Bardziej aktualne niż kiedykolwiek wcześniej. Punkt wyjścia jest arcygenialny — pewien wynalazca konstruuje maszynę do pozyskiwania
Najnowszy zbiorek reportaży z Czarnego wypełniły w całości teksty dwóch dziennikarzy, Piotra Lipińskiego i Michała Matysa, drukowane w “Gazecie Wyborczej” w latach 90. Zebrane w całość, tworzą coś w rodzaju szkicu do portretu epoki przejściowej. Właśnie najbardziej wyrazistym wrażeniem
Dystopia Naomi Alderman była jedną z głośniejszych książek tego roku, w dodatku ze znakomitym projektem graficznym na okładce, dlatego właśnie wymienia się ją we wszystkich grudniowych podsumowaniach. Czy słusznie? W kwestii okładki nie ma najmniejszych wątpliwości. Nawiązujący do socrealizmu i
Zeszłoroczny Nobel przypomniał wszystkim, skąd wziął się motyw kamerdynera opowiadającego o historii, z powodzeniem wykorzystywany ostatnio w kinie. Tyle, że tym razem narrator jest raczej niesympatyczny. W Kamerdynerze (tym amerykańskim) Cecil Gaines prowadzi widza przez historię USA w taki sposób,
Nowy zbiór kresowych reportaży z Czarnego to sześć krótkich opowieści o niezrealizowanych do końca marzeniach z okresu II RP — m.in. o porcie śródlądowym, południowym kurorcie i wschodniej twierdzy. Od razu trzeba zaznaczyć — Wieża Eiffla nad Piną to sześć
Debiutancki zbiór 37 opowiadań Iana Kempa rzuca trochę światła na ton, jaki za chwilę nadadzą polskiej literaturze autorzy z dziewiątką na początku PESEL‐u. A zawsze warto wiedzieć, co w trawie piszczy. Ostatnio w większym wymiarze dawkowałem sobie literacki niezal, pewnie
Komeda. Osobiste życie jazzu to bardzo wnikliwy, pisany z ogromną wrażliwością i reporterską wnikliwością portret legendy polskiego jazzu. A przy okazji coś więcej — szeroka panorama życia społecznego i kulturalnego lat 50. i 60. w Polsce. Z krótkim, niestety, okresem
Jak vlogerka wydaje książkę to wiedz, że coś się dzieje. Z definicji omijam wszystkie książki pisane przez blogo‐ i vlogosferę, podobnie jak wypociny wszelkich celebrytów. Ale tym razem zrobiłem wyjątek, bo Kawa i Awangarda Natalii Kuntić to nie rurki z
Miło, że w serii Biografie Czarne wypuściło biografię najważniejszej polskiej autorki rysunków erotycznych. Berezowska była marginalizowana w polskiej kulturze w związku z tematyką prac, a należy jej się bardziej poczesne miejsce. Z bardzo ważnych względów. Maja Berezowska współtworzyła kawiarniano‐wielkomiejski etos
