Polska niezgoda, czyli “Waligóra” J.I. Kraszewskiego
Powieść historyczna o Leszku Białym i okresie rozbicia dzielnicowego nie jest może porywającą opowieścią, ale stanowi ciekawe studium tradycyjnej polskiej niezgody.
Miłość i śmierć z “Pocztu królów”, czyli “Pogrobek” Kraszewskiego
Powieść historyczna o Przemyśle II i Ludgardzie (tu nazywanej Lukierdą) nie jest pozycją obowiązkową, ale też może być interesująca. Zwłaszcza, jeśli się mieszka w Poznaniu.
Powieść historyczna jako azyl, czyli “Stara baśń” J.I. Kraszewskiego
Przez święta wylogowałem się z internetu, wyłączyłem wszelkie wiadomości i wsiąkłem w powieść historyczną z IX wieku.
Nie idź do pracy, czyli “Ziemia obiecana” Władysława Reymonta
Kto normalny w wakacje czyta Reymonta? Pewnie nikt, ale na swoje usprawiedliwienie powiem tylko, że po całej serii powieści nijakich (nie recenzowałem, bo mi się nie chciało) musiałem sięgnąć po gęste. A tu jest wszystko, co trzeba. Czyli tak: dobra
Sztuka rozkładu, czyli “Próchno” Wacława Berenta
Najważniejsza polska powieść dekadencka, niewybaczalnie zapominana przez wszystkich autorów programów nauczania języka polskiego w szkole średniej. Próchno starzeje się z klasą.
Nel, zejdź z trąby, czyli “W pustyni i w puszczy” Henryka Sienkiewicza
Ostatnia ukończona książka Henryka Sienkiewicza to rzecz porywająca jednych, odpychająca drugich. W pustyni i w puszczy to pod wieloma względami wspaniała powieść. Ale nie powinna być czytana bez dobrych przypisów i porządnego komentarza. Kiedy byłem mały, nie znosiłem tej książki.
Zawsze fragment, czyli “Komedia ludzka” Honoriusza Balzaka
Nie, nie przeczytałem całej Komedii ludzkiej, naprawdę mam w życiu inne zajęcia. Ale odsłuchałem wszystkie audiobooki i doczytałem do nich kilka ebooków — całą kolekcję z Wolnych Lektur. To i tak wygląda na wariactwo. Właściwie to nie wiem, skąd mi
Bóg jest w węglu, czyli “Fabryka Absolutu” Karela Čapka
Čapek jest jednym z prekursorów SF, a jego antyutopia Fabryka Absolutu z 1922 roku to przewrotne ostrzeżenie przed nadmiarem religijnych uniesień w polityce międzynarodowej. Bardziej aktualne niż kiedykolwiek wcześniej. Punkt wyjścia jest arcygenialny — pewien wynalazca konstruuje maszynę do pozyskiwania
Taka piękna żałoba, czyli “Utracona” Marcela Prousta
Przyjął się powszechnie taki stereotyp, że najlepszy Proust to ten przełożony przez Boya, a resztę się doczytuje z poczucia obowiązku. W ogóle od piątego tomu zaczyna się spadek formy, bo środkowe części cyklu, zwłaszcza Stronę Guermantes oraz Sodomę i Gomorę,
Jak usidlić dziewczynę, czyli „Uwięziona” Marcela Prousta
Piąty tom W poszukiwaniu straconego czasu to spore wyzwanie dla tych czytelników, którzy mają ambicję przeczytać cykl Prousta w całości. Niby jesteśmy za półmetkiem, już witamy się z gąską, a jednak nie ma lekko. Bo to pierwszy z trzech tomów,
