literatura europejska

Poruta w domu, czyli “Nocny prom do Tangeru” Kevina Barry’ego

Piotr Kopka 17 marca 2020 recenzje No Comments

Nomi­no­wa­na do tego­rocz­ne­go Booke­ra krót­ka powieść irlandz­kie­go pisa­rza to lite­ra­tu­ra przy­jem­na, bo cie­ka­wa języ­ko­wo. Świa­ta nie zmie­ni na lep­sze, ale bywa, że daje tro­chę uśmie­chu, a to teraz waż­ne. Mi to pasu­je, bo nie­spe­cjal­nie gustu­ję w mod­nym ostat­nio w Pol­sce

Read more

Obsesyjna fraza, czyli “Przegrany” Thomasa Bernharda

Piotr Kopka 22 lutego 2020 muzyka, recenzje No Comments

Krót­ka powieść z czte­re­ma zale­d­wie aka­pi­ta­mi, z cze­go trzy zaj­mu­ją pół pierw­szej stro­ny, for­mal­nie nawią­zu­je do struk­tu­ry Waria­cji Gold­ber­gow­skich w wyko­na­niu Glen­na Gou­l­da. I jest o Glen­nie Gou­l­dzie, choć to wła­ści­wie Gould wyobra­żo­ny. Te dwie­ście stron z małym okła­dem, na

Read more

Przestrogi dla Europy, czyli “Kronika niedzielna” Sándora Máraiego

Piotr Kopka 26 stycznia 2020 recenzje No Comments

Wyda­ny ostat­nio po pol­sku wybór felie­to­nów Mára­ie­go z lat 1936–1943 jest lek­tu­rą waż­ną, bo nie­po­ko­ją­co aktu­al­ną. Przed­wo­jen­ne prze­stro­gi dla Euro­py to nadal świe­że, mimo dystan­su cza­so­we­go, pyta­nia o euro­pej­ską toż­sa­mość pośród nacjo­na­li­zmów. Przy­naj­mniej kil­ka spo­śród zgro­ma­dzo­nych w tomi­ku tek­stów może

Read more

Miłość po węgiersku, czyli “Gra w cykora” Szilárda Rubina

Piotr Kopka 3 grudnia 2019 recenzje No Comments

Węgier­ska powieść Gra w cyko­ra sprzed pół­wie­cza to kla­sycz­ne love sto­ry z lek­kim odchy­le­niem sado­ma­so­chi­stycz­nym (w sfe­rze emo­cji, żad­nej por­no­gra­fii) i uro­kiem sta­re­go świa­ta odcho­dzą­ce­go w nie­pa­mięć. Miło, ale bez prze­sa­dy. Chy­ba nie tyl­ko ja mam pro­blem z książ­ka­mi okre­śla­ny­mi

Read more

Opluty, czyli “Koniec z Eddym” Édouarda Louisa

Piotr Kopka 8 października 2019 recenzje No Comments

Debiu­tanc­ka powieść auto­bio­gra­ficz­na Édo­uar­da Louisa naro­bi­ła dużo szu­mu we Fran­cji, bo bar­dzo szcze­rze i wprost opo­wia­da o dzie­ciń­stwie homo­sek­su­ali­sty. To książ­ka mod­na wśród pary­skiej hip­ster­ki, a u nas rów­nież waż­na i potrzeb­na. Mam sła­bość do tego auto­ra, bo jest bez­kom­pro­mi­so­wo

Read more

Na wspak, czyli “Uciekinier przecina swój ślad” Aksela Sandemosego

Piotr Kopka 29 września 2019 recenzje No Comments

Powieść Akse­la San­de­mo­se­go z 1933 roku prze­czy­ta­łem zachę­co­ny przez Fili­pa Sprin­ge­ra. Wyszło na to, że Jan­te jest dużo cie­kaw­sze u Sprin­ge­ra niż w książ­ce, któ­rą pol­ski pisarz tro­pi. Ale jak ktoś lubi moder­nizm — trze­ba zaj­rzeć. Urze­ka na pew­no kli­mat

Read more

Unikać literatury, czyli “Bratanek Wittgensteina” Thomasa Bernharda

Piotr Kopka 23 lipca 2019 recenzje No Comments

Uni­kam lite­ra­tu­ry, jak tyl­ko mogę, uni­kam bowiem same­go sie­bie, jak tyl­ko mogę — pisze Bern­hard w her­me­tycz­nej, ultra­li­te­rac­kiej mikro­po­wie­ści. Moż­na by powie­dzieć, że cza­ru­je, gdy­by w ogó­le czy­tel­ni­ka zauwa­żał. No i bar­dzo dobrze. Coraz bar­dziej dener­wu­je mnie to miz­drze­nie się

Read more

Węgierska rapsodia, czyli “Rozwód w Budzie” Sándora Máraiego

Piotr Kopka 10 lipca 2019 recenzje No Comments

Nie­wiel­ka roz­mia­ro­wo powieść Roz­wód w Budzie Mára­ie­go z 1935 roku to tro­chę taka wpraw­ka do słyn­ne­go Żaru. Wpraw­ka zachwy­ca­ją­ca roz­ma­chem, kunsz­tow­ną kom­po­zy­cją i gęsto­ścią zna­czeń. Podo­bień­stwo pomię­dzy Żarem i Roz­wo­dem w Budzie jest dość oczy­wi­ste na płasz­czyź­nie for­mal­nej. W obu

Read more

Metamorfozy, czyli “Madame Zero i inne opowiadania” Sarah Hall

Piotr Kopka 8 lipca 20198 lipca 2019 recenzje No Comments

U mnie sezon na małe for­my trwa. Po nie­złej Flo­ry­dzie Lau­ren Groff i rów­nie dobrych Bia­łych zwie­rzę­tach Iva­ny Myško­vej połkną­łem świe­żut­ki (pre­mie­ra 17 lip­ca) zbio­rek Sarah Hall od Pau­zy. Tomik Mada­me Zero i inne opo­wia­da­nia jest wart pole­ce­nia z kil­ku

Read more

Nie chodź nago po domu, czyli “Białe zwierzęta są bardzo często głuche” Ivany Myškovej

Piotr Kopka 1 lipca 2019 recenzje 1 Comment

Nie­du­ży roz­mia­ro­wo zbio­rek cze­skich opo­wia­dań, ale ze spo­rą siłą raże­nia, bo więk­szość z nich to petar­da. Iva­na Myško­vá ma talent do sprze­da­wa­nia reali­stycz­nych histo­rii w lek­kich opa­rach absur­du. Prze­czy­ta­łem w ostat­nim cza­sie spo­ro tomi­ków z opo­wia­da­nia­mi i powiem tyle —

Read more

• « Previous