Recenzje książek dobrych, złych i brzydkich. Bez zdjęć z latte przy kominku i bez śmiesznych kotków. Sautée z solą i pieprzem.
Bardzo udana książka z serii Sulina, łącząca elementy reportażu z esejem, miejscami ujmująco poetyckim. Zamiast podróży na Sycylię, przez jakiś czas niemożliwej.
Niewielkich rozmiarów książeczka o Mińsku autorstwa białoruskiego artysty jest gęsta od znaczeń i jak najdalsza od formuły przewodnika po mieście. Raczej jest to przewodnik po Micie. Artur Klinau skomponował swój przewodnik po Mińsku z kilkudziesięciu fragmentów — szkiców o estetyce i
Polityczno-społeczny esej Gniew Tomasza S. Markiewki to tekst krótki i celny, bo skupiony na istocie polsko-polskich wojenek. Przy okazji można przypomnieć sobie, że społeczeństwo to nie automat, a wyborcy są nie tylko wkurzeni, ale też wrażliwi. Rzeczywiście, łatwo zapomnieć. Gniew
Czarne wznowiło na pandemiczną Wielkanoc esej o dżumie, cholerze i AIDS sprzed 25 lat z okładem. Dla mnie to krzepiąca lektura, bo chyba zaczynam coś rozumieć. A przynajmniej w zakresie absurdalnych zakazów, zwłaszcza absolutnego zakazu przebywania sam na sam z
Króciutki esej francuskiego socjologa i filozofa to coś w rodzaju intelektualnej autobiografii, ale też szkic wyznaczający kilka bardzo ważnych myśli poświęconych homofobii, słabości nowej lewicy i represyjności systemu edukacji. Z grubsza wygląda to tak: Eribon długo myśli, że jego wyjazd
Jante to kraina wyobrażona, przestrzeń kultowej duńskiej powieści i rewers hygge. Szukanie Jante to próba namacania skazy na idealnym obrazku duńskiej idylli społecznej. Jest w tym i kompleks polski, i fascynująca historia. Dekadę temu szaloną popularnością cieszyły się szwedzkie i
Ciągle świeżutki na rynku wydawniczym tom Delfin w malinach. Snobizmy i obyczaje ostatniej dekady pod redakcją Łukasza Najdera to wybór tekstów poświęconych polskiemu społeczeństwu i kulturze, w większości opublikowanych wcześniej na portalu dwutygodnik.com. Czyli raczej nie warto przegapić. Łukasz Najder
Mam wrażenie, że wszyscy moi znajomi przeczytali tę książkę przede mną. Jak przestałem kochać design Marcina Wichy stoi u mnie na półce od jakiegoś roku i kto na nią zajrzy, od razu komentuje. Na przykład: a ten dizajn to dobry, nie?
Przez 8 lat pracy w szkole średniej przeczytałem jakieś 2000 wypracowań i wysłuchałem przynajmniej z 50 prezentacji maturalnych o Petersburgu, zwykle pod tytułem Miasto w literaturze – omów problem przywołując dzieła z dwóch wybranych epok literackich (albo jakoś podobnie). Niewiele
