Recenzje książek dobrych, złych i brzydkich. Bez zdjęć z latte przy kominku i bez śmiesznych kotków. Sautée z solą i pieprzem.
Teksty o szeroko pojętych sprawach okołomuzycznych. Recenzje muzyczne powstałe zwykle przy okazji tworzenia materiału dla “Lizard Magazynu”.
Księżyk nadal zapełnia dziury w historii polskiego undergroundu. Po rewelacyjnej Dzikiej rzeczy poświęconej okresowi transformacji sięgnął po postpunk ze schyłkowego PRL‑u. Dla miłośników muzyki rzecz obowiązkowa.
Pięknie wydany tomik poświęcony polskiej muzyce. Z elegancką okładką, płytą CD zawierającą tylko jedną piosenkę (na bogato, ale to jest fajne) i sporą ilością wartościowego materiału, opartego na rozmowach z muzykami. To jest OK.
Nieautoryzowana biografia Toma Waitsa Barneya Hoskynsa (muzyk konsekwentnie odmawiał współpracy) to opasłe tomiszcze, napisane uczciwie i z sercem.
Pełny tytuł tej książki brzmi: Przenikliwe światło, słońce i cała reszta. Joy Division w ustnych relacjach. Czyli jest to zbiór świadectw z epoki, poświęcony jednemu z najważniejszych zespołów wszech czasów.
Całkiem porządna biografia z szerokim tłem społeczno-kulturowym. Sporo przyjemności, nawet jeśli nie jest się specjalnym miłośnikiem piosenek Janis Joplin.
Oczywiście, nie tylko punk rocka. Rafał Księżyk pisze w Dzikiej rzeczy o całości zjawisk okołorockowych z lat 1989–1993. Jest do czego wracać!
Krótka powieść z czterema zaledwie akapitami, z czego trzy zajmują pół pierwszej strony, formalnie nawiązuje do struktury Wariacji Goldbergowskich w wykonaniu Glenna Goulda.
Po niewielkiej, ale cieszącej oko broszurce poetyckiej Tańczę boso wreszcie nadszedł czas na pełnowymiarową książkę poetycką z przekładami piosenek Patti Smith pióra Filipa Łobodzińskiego.
To jest książka, którą każdy szanujący się fan rocka po prostu musi mieć na półce. W środku znajduje się kopalnia wiedzy o niedocenionych, a nierzadko całkowicie zapomnianych kapelach ze złotej ery rocka psychodelicznego, blues rocka i hard rocka.
Najważniejsza polska powieść dekadencka, niewybaczalnie zapominana przez wszystkich autorów programów nauczania języka polskiego w szkole średniej. Próchno starzeje się z klasą.
