Recenzje książek dobrych, złych i brzydkich. Bez zdjęć z latte przy kominku i bez śmiesznych kotków. Sautée z solą i pieprzem.
Pierwszy tom Baśnioboru to sprawnie skomponowane i urzekające fantasy dla dzieci w przedziale od czwartej do szóstej klasy podstawówki. Starszym czytelnikom mogą przeszkadzać liczne klisze z klasyki gatunku i natrętny dydaktyzm. Do zaznajomienia się z przygodami Kendry i Setha w
Drugi tomik opowiadań Pablopavo, znanego poza sceną jako Paweł Sołtys, wpisuje się w nurt literatury retro, jakby narrator próbował cofnąć świat do drugiej połowy lat 90. Nie wiem, czy Pablopavo już powiedział wszystko, co miał do powiedzenia na tematy współczesne,
Słynna powieść‐sylwa Olgi Tokarczuk jest jak wino. Dobrze czytało mi się ją 20 lat temu, a jeszcze lepiej teraz. A to dlatego, że powieść Tokarczuk rezonuje w czytelniku. Od jego dojrzałości zależy sposób odczytania tekstu. Kiedyś czytałem Dom dzienny, dom
Pisane w ostatnich latach przed śmiercią wiersze Ursuli K. Le Guin będą odczytywane jako liryczne pożegnanie. Nic dziwnego — powstały u progu dziewiątej dekady życia autorki Ziemiomorza. Ale warto też spojrzeć na nie pod innym kątem — jako zapis zmagań
Nowa książka Adama Robińskiego składa się z zapisków z podróży po Bieszczadach. Kiczerom najbliżej do konwencji książki podróżniczej, w typowym dla Czarnego klimacie — trochę nostalgicznym, trochę sennym, z dominującą nad wszystkim przyrodą. Ostatni kwartał 2019 roku upłynął mi pod
Węgierska powieść Gra w cykora sprzed półwiecza to klasyczne love story z lekkim odchyleniem sadomasochistycznym (w sferze emocji, żadnej pornografii) i urokiem starego świata odchodzącego w niepamięć. Miło, ale bez przesady. Chyba nie tylko ja mam problem z książkami określanymi
Poniemieckie to pozycja typowa dla serii Sulina — na poły reportaż, na poły podróż sentymentalna w czasie i przestrzeni. Dla mnie ważna podróż, bo podobnie jak autorka książki wychowałem się na poniemieckim. Karolina Kuszyk zabiera czytelnika głównie na Dolny Śląsk
Króciutka powieść Koncept nr 14 napisana pod pseudonimem zapowiada literacką grę z czytelnikiem, a w sumie okazuje się takim ambitniejszym young adult. Patronuje jej Ferdydurke — trochę na wyrost, ale przecież okładka i tak zapowiada coś znacznie słabszego. Właściwie sam
Głupio tak odrabiać lekcje z Tokarczuk po Noblu, razem z ministrem kultury. Pocieszam się, że minister kultury nie doczytał żadnej z książek Tokarczuk, a ja tylko niektórych. Z twórczością Olgi Tokarczuk byłem mniej więcej na bieżąco podczas studiów, po nich
Po Ukrainie przyszedł czas na Węgry. Podróże Szczerka po Europie Środkowo‐Wschodniej są jak zwierciadło przechadzające się po gościńcu. Albo raczej jak połamane lusterko samochodowe na dziurawej szosie. Żeby było jasne — lubię Szczerka. Cieszę się, że jest taki publicysta, który
