Recenzje książek dobrych, złych i brzydkich. Bez zdjęć z latte przy kominku i bez śmiesznych kotków. Sautée z solą i pieprzem.
Książki Mirandy July to jak dotąd najlżejsze gatunkowo pozycje w katalogu Pauzy — bez gwałtów, morderstw ani maltretowania nieletnich. No, czasami pojawia się dziwny seks, a wszystko tonie w oparach absurdu, całość jednak raczej lekkostrawna. Miranda July wywołała w zeszłym
Dystopia Naomi Alderman była jedną z głośniejszych książek tego roku, w dodatku ze znakomitym projektem graficznym na okładce, dlatego właśnie wymienia się ją we wszystkich grudniowych podsumowaniach. Czy słusznie? W kwestii okładki nie ma najmniejszych wątpliwości. Nawiązujący do socrealizmu i
Zeszłoroczny Nobel przypomniał wszystkim, skąd wziął się motyw kamerdynera opowiadającego o historii, z powodzeniem wykorzystywany ostatnio w kinie. Tyle, że tym razem narrator jest raczej niesympatyczny. W Kamerdynerze (tym amerykańskim) Cecil Gaines prowadzi widza przez historię USA w taki sposób,
Debiutancka powieść pochodzącej z Ghany, choć żyjącej na stałe w Stanach 26‐letniej pisarki jest udaną próbą stworzenia sagi rodzinnej z afrykańskimi korzeniami. Udaną, choć jeszcze nie wybitną. Po Drogę do domu sięgnąłem po rekomendacji, jaką wystawiła moja absolwentka (warto było
Książka z kategorii klasyka amerykańskiego postmodernizmu. Don DeLillo w Białym szumie tworzy sugestywny obraz społeczeństwa paranoidalnego. I to na 30 lat przed postami antyszczepionkowców na Facebooku. DeLillo należy do absolutnej czołówki współczesnych pisarzy amerykańskich. Zwykle wymieniany jest między Thomasem Pynchonem
Postmodernizm się zużył, ironia jest przereklamowana, a czarny humor jest w porządku, o ile lukruje ważniejsze sprawy — zdaje się mówić DeWitt w swojej trzeciej, tym razem gotyckiej powieści. Mistrzostwo gry przy pomocy żonglerki zużytymi konwencjami DeWitt zaproponował już w
W adresowanej głównie do nastolatków powieści Pasztety, do boju! Clémentine Beauvais każe swoim bohaterkom przejechać rowerami pół Francji. Chciałoby się, żeby autorzy tzw. dorosłej literatury tak rzadko jeździli skrótami, jak młode Francuzki z tej niby niepozornej książeczki. Zacznę od tego,
Wokół Dygotu i kolejnych książek Jakuba Małeckiego udało się rozkręcić tak dobrą kampanię promocyjną w social mediach i blogosferze, że nie chciało mi się żadnej z nich czytać. A jednak byłoby szkoda, bo Dygot to dobra powieść. Nie wiem, jak
Ważny temat, stos nagród i sukces na całym świecie — to wspaniały wynik dla książki piętnującej rasizm. A jednak Kolej podziemna nie musi się podobać wszystkim, bo drewniane dialogi i moralizatorstwo mocno psują styl tej książki. Powieść (bo to powieść,
Po barokowo‐turpistycznej powieści Dlaczego nikt nie wspomina psów z Titanica? Kuba Wojtaszczyk wraca do realizmu i krytyki polskiego piekiełka rodzinnego. Słońce narodu to książka z charakterem, ale do pierwszej ligi nie przejdzie. Z kilku powodów. Wnikliwi czytelnicy wytykają anachronizmy, miłośnicy
