Powieść historyczna jako azyl, czyli “Stara baśń” J.I. Kraszewskiego
Przez święta wylogowałem się z internetu, wyłączyłem wszelkie wiadomości i wsiąkłem w powieść historyczną z IX wieku.
Kwaśne wino i leczo z puszki, czyli “Szajka” Lajosa Grendela
Znowu literatura pogranicza, tym razem Górne Węgry, czyli teraz Słowacja, ale kiedyś Węgry. Szajka to powieść o moralności mimikry.
Wspomnienia z Kassy, czyli “Stara miłość” Sándora Máraiego
Po Dzienniku, Dziele Garrenów, Żarze i jeszcze paru wielkich powieściach zbiór opowiadań Máraiego jest jak składak z B‑sidesami. Ale to bardzo dobre drugie strony singli.
Ostatni krok w chmurach, czyli “Hłasko. Proletariacki książę” Radosława Młynarczyka
Jeżeli prawdą jest, że biografie czyta się po to, by na chwilę oderwać się od swojego nudnego życia tu i teraz, to nowa książka o Hłasce powinna być dobrym prezentem na Gwiazdkę 2020.
Smuga cienia, czyli “Joseph Conrad i narodziny globalnego świata” Mayi Jasanoff
Biograficzna opowieść o Josephie Conradzie jest dla autorki pretekstem do rozważań o naturze globalizmu i imperializmu. Nie tylko przy okazji Jądra ciemności.
Spadanie w trzech aktach, czyli “Dziennik upadku” Michela Lauba
Mikropowieść brazylijskiego pisarza o żydowskich korzeniach, analiza kompleksu ocalonych z Auschwitz. Dobre uzupełnienie rozmów Grynberga z ludźmi ocalałymi z holocaustu.
Etnohorror, czyli “Dżozef” Jakuba Małeckiego
Koszmarna historia o drewnianym koźle mieszkającym w umyśle bohatera to bardzo sugestywny miks folkloru i grozy. Trudno się oderwać.
Kozmiczny dół, czyli “Janis. Życie i muzyka” Holly George-Warren
Całkiem porządna biografia z szerokim tłem społeczno-kulturowym. Sporo przyjemności, nawet jeśli nie jest się specjalnym miłośnikiem piosenek Janis Joplin.
Katrina i Medea, czyli “Zbieranie kości” Jesmyn Ward
Proza gęsta, gorączkowa, intensywna. Bo o przygotowywaniu się do katastrofy. Tym razem nie jest to koronawirus, tylko huragan Katrina z 2005 roku.
Słuchajcie polskiego punk rocka, czyli “Dzika rzecz” Rafała Księżyka
Oczywiście, nie tylko punk rocka. Rafał Księżyk pisze w Dzikiej rzeczy o całości zjawisk okołorockowych z lat 1989–1993. Jest do czego wracać!
