Recenzje książek dobrych, złych i brzydkich. Bez zdjęć z latte przy kominku i bez śmiesznych kotków. Sautée z solą i pieprzem.
Reportaż Wolfganga Bauera o zbrodniach Boko Haram ukazał się w Polsce bardzo szybko, zaledwie w kilka miesięcy po wydaniu niemieckiego oryginału. Znakomicie, bo to bardzo ważny tekst. Trudno o ważniejsze i bardziej aktualne. Najpierw depesze z Syrii autorstwa Janine di Giovanni, teraz Porwane. Boko Haram i terror
Przyznam Wam się do czegoś. Zupełnie nie umiem zapamiętać treści kryminałów. Nie wiem, dlaczego. Może w gruncie rzeczy intrygi z powieści kryminalnych po prostu niespecjalnie mnie obchodzą? Może są tak odległe od moich, nudnych i do bólu przewidywalnych, codziennych doświadczeń, że umiem się
Strona Guermantes, czyli trzeci tom W poszukiwaniu straconego czasu Prousta, to chyba najnudniejsza część cyklu. Przynajmniej jak dotąd, bo jeszcze cztery przed nami. Nie ma zatem sensu silić się na recenzję. Lepiej opowiem Wam o antysemityzmie. Tzw. afera Dreyfusa przeszła do historii
Jest wiele sposobów na to, żeby wyprzeć z siebie świadomość, że właśnie teraz na Bliskim Wschodzie rozgrywa się jedna z największych tragedii, do jakich kiedykolwiek doprowadzili ludzie. Można nie czytać wiadomości, można tłumaczyć sobie, że to jest daleko i że to nie
Gdy w połowie lat 60. na ścianie stacji metra Islington pojawił się napis „Clapton jest Bogiem”, gitarzysta miał zaledwie 20 lat. Dziesięć lat później najważniejszy biały gitarzysta bluesowy na świecie zajmował się głównie marnowaniem swojego talentu – był alkoholikiem, narkomanem i seksoholikiem.
Na co dzień w pracy zajmuję się marketingiem internetowym. W związku z tym wśród moich zainteresowań jest tzw. bounce rate. To nic innego jak współczynnik odrzuceń w Google Analytics, który mówi jak duży odsetek użytkowników weszło na moją stronę, a następnie zamknęło ją krzyżykiem lub
Southern trees bear a strange fruit, Blood on the leaves and blood at the root W końcu można przeczytać po polsku legendarną autobiografię Lady Day. A właściwie częściowo spreparowaną autobiografię, w końcu tak naprawdę jej autorem jest William Dufty, który wysłuchał cierpliwie wszystkiego,
Jestem pod ogromnym wrażeniem niesłabnącej miłości Jerzego Sosnowskiego do Kołobrzegu. Cieszę się z tego, że w jego książkach Kołobrzeg urósł do rangi małej ojczyzny – choć dla ścisłości trzeba dodać, że Jerzy jest z Warszawy, a Kołobrzeg to jego heimat z wyboru. Cieszę się, bo
W jednym z filmów z Marylin Monroe bohater wypowiada kultowy bon mot: Stary, dobry Rachmaninow! Spróbujcie powiedzieć coś takiego o Dylanie, a od razu wychodzi stary pierdoła Dylan albo coś w tym stylu. Dajcie spokój, jak można usprawiedliwiać nieobecność na gali wręczenia literackiej Nagrody Nobla
Kiedy pierwszy raz próbowałem przeczytać W poszukiwaniu straconego czasu, miałem tylko 21 lat, było we mnie mnóstwo niecierpliwości, a lista nieprzeczytanych lektur wydawała mi się nieprzyzwoicie długa. Udało mi się dotrzeć tylko do końca W stronę Swanna, i to pewnie wyłącznie dlatego, że
