Przyszłość na onlajnie, czyli “Klara i Słońce” Kazuo Ishiguro
Ishiguro w pierwszej powieści po Noblu wraca do dystopijnego SF zakamuflowanego pod formą realizmu, znanego z Nie opuszczaj mnie. Znowu porusza, ale trochę mniej.
Czystki etniczne, czyli “Księga szeptów” V. Vosganiana i “Requiem dla nikogo” Z. Enewa
Tym razem dwie książki naraz, bo łączy je temat czystek etnicznych. Ale poza nim (i wydawnictwem) różni niemal wszystko.
Pieśń o Jazłowcu, czyli “Kalendarz wieczności” Wasyla Machno
Prozatorska pozycja znanego już polskim czytelnikom ukraińskiego poety, Wasyla Machno, to w zasadzie bardzo rozbudowany poemat o Jazłowcu, wsi Mytnicy i paru innych miejscach z okolic Tarnopola. Imponujący poemat.
Światem rządzi pogoda, czyli “Grandhotel” Jaroslava Rudiša
Powieść Jaroslava Rudiša jest bardzo filmowa — bohater snuje monolog wewnętrzny, a my się zwykle uśmiechamy, ale czasami dyskretnie ocieramy łezki.
Kraj zły, czyli “Przewóz” Andrzeja Stasiuka
Trochę to trwało, ale jednak wrócił z powieścią. Andrzej Stasiuk ostatnimi laty głównie coś wspominał albo opisywał swoje rzeczywiste i duchowe podróże. Tym razem zaprasza do klasycznej fabuły.
Kryminał z belle epoque, czyli “Hotel Wielkie Prusy” Bohdana Kołomijczuka
Lwowski komisarz odwiedza przedwojenny (licząc obie wojny światowe) Poznań, a po drodze zalicza epizod w Berlinie. Już ten smaczek może zachęcić. Nawet, jeśli ktoś nie lubi kryminałów.
Romska opera, czyli “Chata za wsią” J.I. Kraszewskiego
W cyklu powieści chłopskich Kraszewskiego znalazła się rzecz wyjątkowej urody — opowieść o trudnych stosunkach między polską wsią i Romami.
Literatura dwudziestolatków 20 lat później, czyli Mirosław Nahacz
Na 25-lecie Wydawnictwa Czarne ukazały się trzy powieści Nahacza sprzed dwóch dekad — Osiem cztery, Bombel, Bocian i Lola. Jak się je czyta po latach?
Polska niezgoda, czyli “Waligóra” J.I. Kraszewskiego
Powieść historyczna o Leszku Białym i okresie rozbicia dzielnicowego nie jest może porywającą opowieścią, ale stanowi ciekawe studium tradycyjnej polskiej niezgody.
Dvořák usidlony, czyli “Scherzo capriccioso” Josefa Škvorecký’ego
Powieść biograficzna niby nie należy do gatunków reprezentujących wyżyny epiki, ale Škvorecký najwyraźniej jest cudotwórcą. Jego książka o Dvořáku to majstersztyk.
