Recenzje książek dobrych, złych i brzydkich. Bez zdjęć z latte przy kominku i bez śmiesznych kotków. Sautée z solą i pieprzem.
Nowy Andruchowycz, musi to być ważna książka w trzynastym miesiącu wojny w Ukrainie, pomyślałem, po czym niezwłocznie zacząłem wertować Radio Noc, odsuwając na bok parę innych książek.
Czarne wznawia Żadana. Jest okazja, żeby przeczytać te książki raz jeszcze, z zupełnie nową perspektywą. Niby minęły dwie dekady, a tak naprawdę do historii przeszła cała epoka.
Właściwie nie tylko Lwów, ale też Wenecja, Baden, Berno i pociąg mknący przez całą Austrię aż na wschodnie jej rubieże, do Lembergu (Lwowa). Bo ciągle trwa belle epoque. A widzę to tak: ukraiński pisarz tworzy jeszcze przed rosyjską inwazją z
Odrabianie zaległości z ukraińskiej literatury najnowszej — na początek Ołeh Polakow. Dziwna książka, dość psychodeliczna, za to z Majdanem w tle.
Prozatorska pozycja znanego już polskim czytelnikom ukraińskiego poety, Wasyla Machno, to w zasadzie bardzo rozbudowany poemat o Jazłowcu, wsi Mytnicy i paru innych miejscach z okolic Tarnopola. Imponujący poemat.
Lwowski komisarz odwiedza przedwojenny (licząc obie wojny światowe) Poznań, a po drodze zalicza epizod w Berlinie. Już ten smaczek może zachęcić. Nawet, jeśli ktoś nie lubi kryminałów.
Najnowszy Żadan na pewno znajdzie się we wszystkich zestawieniach najważniejszych książek tej części Europy. Bo to fabuła osadzona w ogarniętym wojną Donbasie. Czy spełnia pokładane w niej nadzieje? Sam nie wiem. Zależy, jak na to spojrzeć. Jeżeli chcemy się dowiedzieć,
We Frankiwsku było wtedy bardzo trudno o kawę. W ulubionych kawiarniach była tylko niepalona zielona kawa. Dzienny przydział kończył się po półgodzinie. (…) W bufecie Wydziału Stomatologii Instytutu Medycznego była kawa dla studentów i wykładowców. Kiedy przyjechał Antonio Miró z Hiszpanii, razem z Igorem zaprowadziliśmy go
Wszystkie dobre książki są o miłości. Nawet, jeżeli wydaje się, że są o czymś innym. Jak nie ma w książce miłości (czy to szczęśliwej, czy paskudnie nieudanej), to wieje nudą i tyle – dlatego Kichot wymyślił sobie Dulcyneę. Dlatego
