Recenzje książek dobrych, złych i brzydkich. Bez zdjęć z latte przy kominku i bez śmiesznych kotków. Sautée z solą i pieprzem.
Kilka prostych opowieści o zupełnie zwyczajnych ludziach, zazębiających się, bo to ładnie i z gracją, czasami trochę zabawnych, ale głównie jednak melancholijnych, jak z filmów Petra Zelenki.
Wielka powieść historyczna. Wielka, bo długaśna, aż trzytomowa (a ja zwykle lubię krótkie książki). Ale też wielka, bo znakomita, pokazująca rewolucję od kuchni, zza zamkniętych drzwi i zasłoniętych firanek.
Głupio tak odrabiać lekcje z Tokarczuk po Noblu, razem z ministrem kultury. Pocieszam się, że minister kultury nie doczytał żadnej z książek Tokarczuk, a ja tylko niektórych. Z twórczością Olgi Tokarczuk byłem mniej więcej na bieżąco podczas studiów, po nich
Oskarżam Auschwitz to drugi tom rozmów Mikołaja Grynberga o losach polskich Żydów po Holocauście, tym razem rozmówcami są dzieci ludzi ocalałych z Zagłady. I podobnie jak Ocaleni z XX wieku i Księga Wyjścia jest to lektura obowiązkowa. Dzisiaj krótko, bo
Legendarny śpiewak z Nashville opowiada w swojej autobiografii w bardzo amerykański, bardzo południowy sposób — ględzi jak stary farmer. Czasami wciąga słuchacza do swojego świata, ale częściej po prostu przynudza. Wysłuchacie dziada do końca? Mnie się udało. W ogóle warto
W jednym z filmów z Marylin Monroe bohater wypowiada kultowy bon mot: Stary, dobry Rachmaninow! Spróbujcie powiedzieć coś takiego o Dylanie, a od razu wychodzi stary pierdoła Dylan albo coś w tym stylu. Dajcie spokój, jak można usprawiedliwiać nieobecność na
124 był nawiedzony. Pełen dziecięcego jadu. Wiedziały o tym kobiety mieszkające w tym domu i wiedziały dzieci. Początek najsłynniejszej powieści Toni Morrison elektryzuje jak mało co w literaturze. Gdybym miał ułożyć listę 10 Najlepszych Początków Powieści Ever, Umiłowana otwierałaby pierwszą
Trzeba dowieść sobie samemu i innym ludziom swojej normalności, która nie byłaby normalnością, gdyby nie wymagała nieustannego pogłębiania, objawiania i potwierdzania. Te słowa Marcella, głównego bohatera Konformisty Alberta Moravii, najlepiej ukazują przesłanki, jakimi kierują się zwykli, szarzy, często nijacy ludzie,
Nie lubię pani Bovary, Emma Bovary mnie wkurza, nie umiem się utożsamić z panią Bovary – tego typu opinii o książce Flauberta znajdziecie w Internecie tysiące. A ile jest tam również wyrazów rozczarowania, że nudna historia, że byle jaka ta
W matce Makrynie widzę usymbolizowaną Polskę – to słowa Adama Mickiewicza zacytowane na wewnętrznej stronie okładki ostatniej (nie licząc napisanej wraz z Piotrem Tarczyńskim pod pseudonimem Maryla Szymiczkowa Tajemnicy domu Helclów) powieści Jacka Dehnela. Mickiewicz widział w Makrynie świętą. Klękał przed nią
