Recenzje książek dobrych, złych i brzydkich. Bez zdjęć z latte przy kominku i bez śmiesznych kotków. Sautée z solą i pieprzem.
Jeszcze jedna książka o historii jednego miasta. W samej tylko Serii Amerykańskiej Czarnego to już trzecia, po Detroit i Nowym Jorku. Warto do niej sięgnąć, bo jest to jedna z bardziej udanych opowieści o mieście. Decydują o tym przede wszystkim
Jak Mikołaj Grynberg, to wiadomo, że będzie o dziedziczeniu poholokaustowej traumy. Poufne to zbeletryzowana kontynuacja Oskarżam Auschwitz, ale napisana dość lekko i w świetnym stylu. Z nową prozą krajową i zagraniczną jest taki problem, że jak już pisarz ma coś
Tyle marudziłem, że mi się na tej kwarantannie książki nie podobają, że mnie nic nie bierze, nie wciąga. Stramer wciągnął. Właściwie to zwykłem obchodzić powieść historyczną szerokim łukiem, bo nie jest mi dobrze ani w okolicach Trylogii, ani Gry o
Polityczno-społeczny esej Gniew Tomasza S. Markiewki to tekst krótki i celny, bo skupiony na istocie polsko-polskich wojenek. Przy okazji można przypomnieć sobie, że społeczeństwo to nie automat, a wyborcy są nie tylko wkurzeni, ale też wrażliwi. Rzeczywiście, łatwo zapomnieć. Gniew
Powiecie pewnie, że to nic nadzwyczajnego teraz czytać o jakichś aferach gospodarczych, ale jednak książka o węglu z Doniecka robi wrażenie i tłumaczy co nieco z zawiłości współczesnego świata. Czarne złoto jest typowym reportażem śledczym z historyczno-kulturowym wprowadzeniem w zagadnienie.
Reportaż śledczy o niewyjaśnionej do dziś śmierci dziewięciorga turystów na stoku uralskiej góry zawiera historię na tyle wciągającą, że jest ona w stanie oderwać na dwa-trzy dni od bieżących wiadomości o koronawirusie. Tragedia na Przełęczy Diatłowa opowiada o tragicznie zakończonej
Czarne wznowiło na pandemiczną Wielkanoc esej o dżumie, cholerze i AIDS sprzed 25 lat z okładem. Dla mnie to krzepiąca lektura, bo chyba zaczynam coś rozumieć. A przynajmniej w zakresie absurdalnych zakazów, zwłaszcza absolutnego zakazu przebywania sam na sam z
U Greków mieliśmy do czynienia z winą tragiczną, zesłaną z woli bogów, a w literaturze najnowszej — z winą dziedziczną, przekazywaną z pokolenia na pokolenie. To niby żadne odkrycie, że traumy się dziedziczy. Wiemy to dobrze z literatury poświęconej holocaustowi
Powieść Ewy Schilling to taka dystopia ukazująca Polskę pod rządami teokratów, ale właściwie bardziej satyra społeczna. Satyra na polską świętoszkowatość. Pierwsza wersja tekstu powieści miała powstać ponad 12 lat temu, ale pisarka opublikowała Nadfiolet dopiero teraz, we własnym, małym wydawnictwie
Drugi tomik opowiadań Pablopavo, znanego poza sceną jako Paweł Sołtys, wpisuje się w nurt literatury retro, jakby narrator próbował cofnąć świat do drugiej połowy lat 90. Nie wiem, czy Pablopavo już powiedział wszystko, co miał do powiedzenia na tematy współczesne, bo
